Het zou wat gek zijn om de Tour de France te introduceren, zeker in een e-zine dat We Love Cycling heet. Zelfs degenen die niet geïnteresseerd zijn in wielrennen hebben ooit van de Rolling Stones onder de wielerkoersen gehoord. De overbodige introductie slaan we dus maar over. Wie alles wil weten over de geschiedenis, statistieken, feitjes, teamselecties, etappes en meer, krijgt de informatie met behulp van Google en Wikipedia. Wij zoomen nu in op een ander aspect van de Tour. Iets wat ongrijpbaar is en tegelijkertijd levensecht.  

Er is al heel veel gezegd en geschreven over de renners, hun teams, de trainers, de voedingsdeskundigen, de slaapgewoontes, de massages, de volgwagens en alle andere zaken die horen bij het professionele karakter van de Tour. Er zal daarover ook nog veel meer verteld en geschreven gaan worden. Over de fans zie je echter minder vaak verhalen en interviews voorbijkomen. Hoe dat kan? De aanwezigheid van mensen langs de kant van de weg lijkt iets heel gewoons – bij elk groot sportspektakel kunnen immers mensen kijken. Maar wie de Tour al eens vanaf de eerste rij heeft gezien, weet dat er bij dit wielerevenement iets speciaals aan de hand is. De Tour verbroedert, mensen die elkaar niet kennen voelen zich toch verbonden. Geef het de naam die je wilt, maar de mensen die samenkomen bij etappes of gezamenlijk kijken op televisie- en computerschermen zijn als een soort familie.

De toeschouwers op locatie, uiteenlopend van peuters tot enthousiaste oma’s, komen elk jaar bij elkaar om hun helden aan te moedigen. Ze drommen samen bij het vertrek van een etappe, richten het oog op hun favorieten en schreeuwen hen toe alsof ze supporteren voor hun eigen neefje in een lokale wedstrijd. Of je nou fan bent van Peter Sagan, Vincenzo Nibali, Geraint Thomas, Jakob Fuglsang of Nairo Quintana, er is niemand die je voorkeur betwist. Hooguit wordt er soms een grapje over gemaakt. Iedereen heeft ontzag voor de wedstrijd waarin ze strijden. Het zijn daarom allemaal ‘hun’ wielrenners. De Tour is hét voorbeeld dat laat zien tot welke prestaties toewijding en vastberadenheid kunnen leiden. Dat maakt het fascinerend om de Tour te bekijken en zorgt voor een familie van 12 miljoen mensen. Dan hebben we het alleen nog maar over het aantal mensen dat langs de kant van de weg staat. Volgens de organisatoren stemmen maar liefst 3,5 miljard televisiekijkers in 190 landen jaarlijks af op La Grande Boucle (Frans voor ‘De Grote Ronde’).

Je hoeft geen liefhebber van wielrennen te zijn om op locatie naar de Tour de France te kijken. Als het spektakel rond de grootste wielerwedstrijd je aanspreekt, dan is dat een prima reden om er naartoe te gaan en er een mooi vakantieavontuur met de familie van te maken. Je zult zien dat er langs het parcours kleine vestingen ontstaan. Het zijn plaatsen waar mensen de barbecues ontsteken en campings innemen. Het wereldwijde evenement is zo een perfecte manier om midden in de adembenemende Franse natuur terecht te komen. Wie wil dat nou niet meemaken?

De Tour de France is een evenement voor het gezin, al zou je dat niet direct verwachten als je er op televisie naar kijkt. Zeker de Fransen gebruiken de Tour als een goed excuus om met vrienden, bekenden en buren een feest op straat te vieren. Ook kleine baby’s, peuters in kinderwagens, senioren, toeschouwers in rolstoelen en fans in allerlei vreemde en tegelijkertijd prachtige kostuums komen samen om de geletruidrager en het peloton te steunen. Maar heel, heel zelden is er sprake van baldadigheid langs het parcours. De politie is bovendien sterk vertegenwoordigd. Omdat de etappes doorgans lang en uitgestrekt zijn, is de drukte prima beheersbaar.

Ben je ooit met het gezin op vakantie naar de Tour de France geweest of zijn er bij jou onverwachtse vriendschappen ontstaan terwijl je naar de koers keek? Of ben je van plan om de Tour voor de eerste keer te bezoeken en sta je nu al te trappelen van ongeduld? Laat het ons weten!