Waarschuwing: deze video bevat heftige beelden van de bijna fatale crash.
https://www.youtube.com/watch?v=gd6TgEZstBY
Het geeft een enorme adrenalinekick, deze sprong over het treinspoor bij Whistler. Het wordt beschouwd als een van de bloedstollendste jumps op aarde. Als je het lef hebt om de sprong te maken, vlieg je op een hoogte van 10 meter over het treinspoor.
Tom Walker was zo’n lefgozer. In juni vorig jaar probeerde hij over de Train Gap te springen. Hij haalde het echter niet tot de overkant en stortte naar beneden. De afschuwelijke beelden van zijn actiecamera zijn later gepubliceerd. Ze laten de laatste seconden voor de crash zien. Ondanks ernstige verwondingen overleefde Tom de val en kan hij vertellen wat er met hem is gebeurd. “Ik heb zo ongelooflijk veel geluk gehad dat ik dit kan navertellen. Ik heb mijn beide hielbenen verbrijzeld. Mijn dijbeen is voorbij mijn knie geschoven, waardoor de bovenkant van mijn scheenbeen en kuitbeen is afgebroken. Hierdoor is ook een grote scheur ontstaan in het midden van het dijbeen. Mijn andere knie raakte mijn gezicht, waardoor niet alleen mijn bovenkaak werd verbrijzeld, maar ook mijn beide oogkassen. Eerlijk gezegd, toen ik daar op dat treinspoor lag, dacht ik dat mijn tijd gekomen was”, schreef Tom op zijn Instagram. Duidelijke woorden, waarschijnlijk om anderen bewust te maken van het risico.
Wat is er gebeurd?
Als je de video bekijkt, kun je alleen maar raden naar wat er is gebeurd. “Of hij bleef met zijn pedaal haken of zijn voet gleed van het pedaal. Waarschijnlijk probeerde hij daarom te remmen, maar had hij al te veel vaart. Als je een aanloop neemt voor een jump, komt er een point of no return. Dat is het punt waarop je snelheid maximaal is en je niet meer kunt stoppen”, zegt mountainbiker Roman Levy uit Vancouver, die enkele jaren geleden over de Train Gap sprong.
Wat weten we over deze iconische jump? Kenny Smith, een lokale mountainbiker, was de eerste die de sprong maakte. Hij maakt hierbij gebruik van een kicker van zand. Zodra de foto’s van de stunt werden gepubliceerd, werden ze bij de spoorwegen helemaal gek. Ze lieten Kenny de schans verwijderen en zijn foto’s van internet af halen.
Bij de volgende jump werd een houten kicker gebruikt en er waren maar een paar mensen die het erop waagden. De landingszone was toen nog erg smal. Na het landen moest je meteen naar links sturen om niet tegen een dikke boom te botsen die midden op het pad stond. Landde je met te veel snelheid, bijvoorbeeld doordat de wind tijdens de sprong vat op je kreeg, dan was het bijna onmogelijk om de boom te ontwijken.
Hoe voelt het?
“Loop je over het spoor onder in de rotsachtige canyon en kijk je naar boven, dan vraag je je af of het wel zo’n goed idee is om er met een fiets overheen te springen. Als je vervolgens naar de rand van de aanloopschans loopt, weet je zeker dat het geen goed idee is. De sprong op zich is niet heel moeilijk. In een bikepark is zo’n sprong voor veel fietsers een fluitje van een cent. Maar met een diep ravijn onder je, kan er veel fout gaan. Velen werden bij hun poging overspoeld door gevoelens van twijfel en onzekerheid, met als gevolg veel gebroken dijbenen en sleutelbenen.
“Het pad naar de schans begint vrij vlak. Na vier à vijf pedaalslagen kom je bij het steilere deel, dat je richting de schans katapulteert. Belangrijk is om nu rustig te blijven, de snelheid vast te houden en je te focussen op de sprong. Na enkele seconden ben je bij de houten schans, die je hoog de lucht in stuurt. Tijd om van het uitzicht te genieten heb je niet, want dit is het moment om je fiets te positioneren voor een veilige landing. De landing zelf is niet meer zo gevaarlijk als vroeger, omdat de landingszone met zagen, bijlen en scheppen een stuk breder is gemaakt”, aldus Roman ‘Skautik’ Levy.
Vanwege de crash van zijn vriend Mark, duurde het vrij lang voordat Roman besloot om de sprong zelf te proberen. “Vóór mijn poging had ik al gehoord dat er diverse mensen in het ziekenhuis waren beland nadat ze over het treinspoor hadden proberen te springen. Dus, ja, het moment dat ik mijn bril opzette en met de aanloop begon, was heel eng”, zegt Roman. Sinds de boom gekapt en de grond geëffend is om de stunt veiliger te maken, hebben meer mensen de sprong gewaagd, zoals bekende mountainbikers als Remy Mettailer en Yoan Barelli.
Afgelopen zomer maakte voor het eerst een mountainbiker met een beperking de jump over de Train Gap. Daniel Barak uit Tsjechië, die “Pahýl” (de stomp) wordt genoemd nadat hij een been verloor bij een ongeluk met een oogstmachine toen hij drie was, vloog als een vogel over het ravijn en stelde een voorbeeld voor alle na hem volgende mountainbikers. Wie durft?
